Μονοπάτι περιπάτου από κυβόλιθους, σπάζοντας την μονοτονία του γκαζόν και εγκλωβίζοντας παρτέρια χαμηλής φύτευσης..!!
Η εποχή της Άνοιξης σε μια βιοκλιματικά προνομιούχο χώρα όπως η δική μας, προσφέρεται όσο καμία άλλη εποχή του χρόνου για να ξαναδούμε τον περιβάλλοντα χώρο της κατοικίας μας ή της επιχείρησης μας. Καταγράφουμε πόση φροντίδα χρειάζεται και ποια τα περιθώρια ανανεωτικής αλλαγής, είτε ριζικής είτε μερικής…
Όταν μιλάμε για «αλλαγή» ή «ανανέωση» του κήπου μας, του προκηπίου ή ακόμα και τις πιο μικρής αυλής που μας περιβάλλει, η πρώτη σκέψη πάει στον ανασχεδιασμό του χώρου μας με νέα υλικά, σκληρά και μαλακά, στην διάταξη και στους μεταξύ τους συνδυασμούς που θα ορίζουν έναν νέο χαρακτήρα και μια διαφορετική χρηστικότητα…
Τα σκληρά υλικά που προσφέρονται στις μέρες μας για να ενισχύσουν την αισθητική αλλά και την λειτουργικότητα ενός κήπου, είναι πολυάριθμα, πολύμορφα, πολύχρωμα και αρκετά προσιτά, όπως οι πέτρες, τα βότσαλα, οι πλάκες (φυσικές και τεχνητές), τα δάπεδα από βοτσαλωτά μωσαϊκά, οι κυβόλιθοι, οι παλαιωμένοι κυβόλιθοι σε διάφορες «γήινες» αποχρώσεις και πολλά περισσότερα. Στα μαλακά υλικά έχουμε την πλούσια χλωρίδα των καλλωπιστικών φυτών με ετήσια και πολυετή φυτά εδαφοκάλυψης, τα θαμνώδη, τα δενδροθαμνώδη, τα δασικά δένδρα, τα καρποφόρα, τα δένδρα σχήματος & ομορφιάς, τα παχύφυτα, κλπ.
Στην κατηγορία των μαλακών υλικών εντάσσεται και μια σειρά από «χώματα» (φυσικά, ή «χαρμάνια» διαφορετικής μίξης) κατάλληλης μηχανικής και χημικής σύνθεσης, τα οποία καλούνται να αποτελέσουν το επιφανειακό υπόστρωμα «ποιότητας» για την σωστή ανάπτυξη των φυτών και για την «βιολογική» αναβάθμιση ενός κήπου… Ας μην ξεχνάμε ότι με τα χρόνια, κάθε φυτεμένο έδαφος χάνει τα θρεπτικά του συστατικά, «κουράζεται» θρέφοντας όλο και μεγαλύτερα φυτά για περισσότερο χρόνο και κάποτε αρχίζει να μην ανταποκρίνεται πλήρως στις απαιτήσεις των φυτών, παρά τις κατά περιόδους λιπάνσεις και τις όποιες καλλιεργητικές πρακτικές. Εμπλουτισμός και ανανέωση του εδαφικού υποστρώματος με νέο χώμα, με ποιοτικά χαρακτηριστικά που θα το βοηθήσουν να αερίζεται καλύτερα (π.χ. αμμόχωμα…), να στραγγίζει καλύτερα και να επιτρέπει περισσότερη ελευθερία στην ανάπτυξη των ριζών, κρίνεται ως πρωταρχική φροντίδα από την οποία θα εξαρτηθεί η αειφορία του κήπου μας, η μείωση του κόστους συντήρησης και η αισθητική του…!!
Με τα κατάλληλα σκληρά υλικά δημιουργώ διακριτές χρήσεις ή «λοβούς κήπου» όπως την αυλή με καθιστικό, διάδρομο περιπάτου, και οριοθετώ δενδροδόχους, παρτέρια, ξέφωτα με περιμετρικές φυτεύσεις και συνδυασμούς
Ένα στοιχείο που επιβάλλεται να γνωρίζουμε για τη χώρα μας, είναι η έλλειψη καλής γνωριμίας με τα υλικά αυτά και η ανεπάρκεια γνώσης γύρω από την χρηστικότητά τους στον ανοικτό μας χώρο. Από τα χιλιάδες καλλωπιστικά είδη που σήμερα χρησιμοποιούνται στην πρακτική της Αρχιτεκτονικής του Τοπίου, η κηποτεχνία στη χώρα μας κινείται με σχετικά πολύ στενές επιλογές φυτικού υλικού, το πολύ μέχρι 350 -400 είδη φυτών κήπου, γεγονός που κάνει τον Ελληνικό κήπο μια «επαναλαμβανόμενη» εικόνα περιβάλλοντος χώρου πρασίνου, χωρίς εκπλήξεις και χωρίς διακρίσεις, αν σκεφτεί κανείς την τεράστια βοτανική βιοποικιλότητα που διαθέτει η χώρα…!! Το ίδιο περίπου ισχύει και με τα σκληρά υλικά, τα οποία σε συνδυασμό με το φυτό, προσφέρονται ως τα πλέον κατάλληλα εργαλεία για να αλλάξουμε εντυπωσιακά την όψη του κήπου μας ή μιας του γωνιάς, να τον κάνουμε πιο λειτουργικό, πιο ελκυστικό, αλλά και πιο ανθεκτικό σε φαινόμενα όπως η διάβρωση του εδάφους, η διασπορά ζιζανίων και να τον κρατάμε πιο καθαρό.
Ο «ελληνικός» κλασσικός, ο μονότονος και υπερβολικά πράσινος κήπος, από μια καθαρά «φυτευτική» επιφάνεια με κυρίαρχο το «γκαζόν», με περιμετρικούς φυτοφράχτες και τις μπορντούρες εισόδων και διαδρόμων, μπορεί με την κατάλληλη χρήση υλικών, να μεταμορφωθεί σε «βιώσιμο» και λειτουργικό χώρο με διακριτές γωνιές και χρήσεις, κάτι το οποίο στην Ελλάδα δεν είναι και πολύ συνηθισμένο, ενώ σπάνια επιχειρείται…. Ο Κήπος και ο κάθε ανοικτός χώρος στο σπίτι, στη γειτονιά ή στην πόλη, παραμένουν ως οι «ευκαιρίες» για «ζωντανή» επαφή μας με το φυσικό περιβάλλον, όχι απλά ως μια πράσινη οπτική απόλαυση που μας περιβάλλει, αλλά ως ανθρώπινη παρουσία και διέξοδος, είτε για παθητική αναψυχή (η «χαρά της αυλής» όπως έλεγαν οι παλιοί…), είτε για άσκηση..!! Η διάταξη των χρήσεων αυτών μπορούν να χωροθετηθούν και να αλληλοσυνδεθούν με διαδρόμους και μονοπάτια στον διαθέσιμο χώρο, ανεξαρτήτως έκτασης, με ανανεωμένο «σχεδιαστικό» σκεπτικό, προσφέροντας ευκαιρίες όπως για σύντομο ή μακρύτερο περίπατο σε σκληρά δάπεδα, με καθιστικά σε ξέφωτα, σε σκιές δένδρων ή κάτω από πέργολες, αλλά και σε πλακόστρωτους εξώστες ως προέκταση της κατοικίας, με τη δυνατότητα που παρέχει μια ποικιλότερη και εξυπνότερη χρήση των υλικών σε αρμονικούς συνδυασμούς μαλακών και σκληρών στοιχείων που θα συνθέτουν ένα διαφορετικό από τα συνηθισμένα, ανθρώπινο «μικροτοπίο κήπου».